Hello there

Introduction

On this page you will find the text to the Iliad. Hover over any word and be shown the direct translation. Hovering over the "|" will show a contextual translation of the line. I have used (mostly) a combination of John Jackson's interlinear text and Peter Brown's lectures on youtube. The audio is by _____.

1 μῆνινwrath, anger ἄειδεsing θεὰgoddess Πηληϊάδεωson of Peleus ἈχιλῆοςAchilles |The wrath sing, goddess, of Peleus' son, Achilles,
2 οὐλομένην,destructive, baneful ἣwhich μυρί’numberless/countless ἈχαιοῖςAchaian ἄλγε’pains ἔθηκε,set/put |destructive(wrath) which brought countless woes upon the Achaians
3 πολλὰςmany δ’and ἰφθίμουςstout/valiant ψυχὰςsouls ἌϊδιHades προΐαψενhurled |and hurled to Hades many valiant souls
4 ἡρώων,warriors/heroes αὐτοὺςthemselves δὲ but/and ἑλώριαprey/spoils/takings τεῦχεmade κύνεσσιν dogs |of heroes(souls), and made them themselves spoil for dogs
5 οἰωνοῖσίbirds τεand(birds) πᾶσι,all ΔιὸςZeus δ’and ἐτελείετοwas accomplished βουλή,will | and every bird; thus the plan of Zeus came to fulfillment,
6 ἐξfrom (contentious, probably goes with sing) οὗwhen δὴexactly τὰat πρῶταfirst διαστήτηνseparated/parted company ἐρίσαντεafter they had quarrelled | sing from the time when first they parted in strife
7 Ἀτρεΐδηςson of Atreus τεand ἄναξlord ἀνδρῶνof men καὶand δῖοςgodlike Ἀχιλλεύς.Achilles |Atreus' son, lord of men, and godlike Achilles.

8 τίςwho τ’and ἄρthen/indeed σφωεthem(Achilles and Atreus' son) θεῶνof the gods ἔριδιin strife ξυνέηκεbrought together μάχεσθαι; to fight |Who then of the gods was it that brought these two together to fight?
ΛητοῦςLeto καὶand ΔιὸςZeus' υἱός·son ὃhe γὰρfor βασιλῆϊwith the king χολωθεὶςhaving been made angry |The son of Leto, for he, having become angry with the king,
νοῦσονsickness ἀνὰacross στρατὸνthe army ὄρσεstirred up κακήν,evil(disease) ὀλέκοντοwere perishing δὲand λαοί,people |stirred an evil disease up across the army, and the people were perishing,
οὕνεκαbecause τὸνthe(Chryses) ΧρύσηνChryses ἠτίμασενhad dishonoured ἀρητῆραpriest |because (Atreus' son) had dishonoured the priest Chryses.
Ἀτρεΐδης·son of Atreus ὃhe γὰρfor ἦλθεcame θοὰςswift ἐπὶto νῆαςships Ἀχαιῶνof the Achaians |For he came to the swift ships of the Achaeans
λυσόμενόςto free/ransom τεand θύγατραdaughter φέρωνbringing τ’and ἀπερείσι’boundless ἄποινα,ransom |to free his daughter, bearing countless ransom
στέμματ’garlands (loose bits of wool tied around staff) ἔχωνhaving ἐνin χερσὶνhands ἑκηβόλουof far-shooting ἈπόλλωνοςApollo |holding in his hands, the wreaths of Apollo
χρυσέῳgolden ἀνὰaround σκήπτρῳ,sceptre/staff καὶkai λίσσετοbegged πάνταςall Ἀχαιούς,Achaians |tied around a staff, and begged to all the Acheans
Ἀτρεΐδαthe sons of Atreus δὲbut μάλισταmostly δύω,two κοσμήτορεcommanders/leaders λαῶν·of the people |but most of all the two sons of Atreus, the commanders of the people.
Ἀτρεΐδαιsons of Atreus τεand καὶand ἄλλοιother ἐϋκνήμιδεςwell-greaved Ἀχαιοί,Acheans |Sons of Atreus, and other well-greaved Achaeans
ὑμῖνto you μὲνand θεοὶthe gods δοῖενgrant ὈλύμπιαOlympian δώματ’houses ἔχοντεςinhabit |to you may the gods who have homes upon Olympus grant
ἐκπέρσαι(ἐκ-completely)destroy ΠριάμοιοPriam's πόλιν,city εὖgood δ’and οἴκαδ’home(good) ἱκέσθαι·come |that you sack the city of Priam, and return safe to your homes.
παῖδαchild δ’but ἐμοὶto me λύσαιτεrelease φίλην,own τὰthe δ’and ἄποιναransom δέχεσθαι,accept |but my own child release to me, and accept the ransom
ἁζόμενοιshowing respect for ΔιὸςZeus' υἱὸνson ἑκηβόλονfar-shooting Ἀπόλλωνα.Apollo |showing respect for the son of Zeus, far-shooting Apollo

ἔνθ’then ἄλλοιthe rest μὲνand πάντεςall ἐπευφήμησανgave their voices in favour ἈχαιοὶAchaians |showing respect for the son of Zeus, far-shooting Apollo
αἰδεῖσθαίshow respect for θ’and ἱερῆαpriest καὶand ἀγλαὰshining δέχθαιreceive ἄποινα·ransom |to show respect for the priest and receive the glorious ransom
ἀλλ’but οὐκnot Ἀτρεΐδῃson of Atreus ἈγαμέμνονιAgamemnon ἥνδανεplease θυμῷ,heart/soul |yet it did not please the heart of Agamemnon
ἀλλὰbut κακῶςroughly ἀφίει,sent forth(roughly) κρατερὸνharsh δ’and ἐπὶput on μῦθονword ἔτελλε·command |yet he sent him away roughly, and (harshly) laid upon him a (harsh) command.
μή σε γέρον κοίλῃσιν ἐγὼ παρὰ νηυσὶ κιχείω ἢ νῦν δηθύνοντ’ ἢ ὕστερον αὖτις ἰόντα, μή νύ τοι οὐ χραίσμῃ σκῆπτρον καὶ στέμμα θεοῖο· τὴν δ’ἐγὼ οὐ λύσω· πρίν μιν καὶ γῆρας ἔπεισιν ἡμετέρῳ ἐνὶ οἴκῳ ἐν Ἄργεϊ τηλόθι πάτρης ἱστὸν ἐποιχομένην καὶ ἐμὸν λέχος ἀντιόωσαν· ἀλλ’ ἴθι μή μ’ἐρέθιζε σαώτερος ὥς κε νέηαι. ὣς ἔφατ’, ἔδεισεν δ’ὃ γέρων καὶ ἐπείθετο μύθῳ· βῆ δ’ἀκέων παρὰ θῖνα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης· πολλὰ δ’ἔπειτ’ ἀπάνευθε κιὼν ἠρᾶθ’ ὃ γεραιὸς Ἀπόλλωνι ἄνακτι, τὸν ἠΰκομος τέκε Λητώ· κλῦθί μευ ἀργυρότοξ’, ὃς Χρύσην ἀμφιβέβηκας Κίλλάν τε ζαθέην Τενέδοιό τε ἶφι ἀνάσσεις, Σμινθεῦ εἴ ποτέ τοι χαρίεντ’ ἐπὶ νηὸν ἔρεψα, ἢ εἰ δή ποτέ τοι κατὰ πίονα μηρί’ ἔκηα ταύρων ἠδ’ αἰγῶν, τὸ δέ μοι κρήηνον ἐέλδωρ· τίσειαν Δαναοὶ ἐμὰ δάκρυα σοῖσι βέλεσσιν. ὣς ἔφατ’ εὐχόμενος, τοῦ δ’ἔκλυε Φοῖβος Ἀπόλλων, βῆ δὲ κατ’ Οὐλύμποιο καρήνων χωόμενος κῆρ, τόξ’ ὤμοισιν ἔχων ἀμφηρεφέα τε φαρέτρην· ἔκλαγξαν δ’ἄρ’ ὀϊστοὶ ἐπ’ ὤμων χωομένοιο, αὐτοῦ κινηθέντος· ὃ δ’ἤϊε νυκτὶ ἐοικώς. ἕζετ’ ἔπειτ’ ἀπάνευθε νεῶν, μετὰ δ’ἰὸν ἕηκε· δεινὴ δὲ κλαγγὴ γένετ’ ἀργυρέοιο βιοῖο· οὐρῆας μὲν πρῶτον ἐπῴχετο καὶ κύνας ἀργούς, αὐτὰρ ἔπειτ’ αὐτοῖσι βέλος ἐχεπευκὲς ἐφιεὶς βάλλ’· αἰεὶ δὲ πυραὶ νεκύων καίοντο θαμειαί. ἐννῆμαρ μὲν ἀνὰ στρατὸν ᾤχετο κῆλα θεοῖο, τῇ δεκάτῃ δ’ἀγορὴν δὲ καλέσσατο λαὸν Ἀχιλλεύς· τῷ γὰρ ἐπὶ φρεσὶ θῆκε θεὰ λευκώλενος Ἥρη· κήδετο γὰρ Δαναῶν, ὅτι ῥα θνήσκοντας ὁρᾶτο. οἳ δ’ἐπεὶ οὖν ἤγερθεν ὁμηγερέες τε γένοντο, τοῖσι δ’ἀνιστάμενος μετέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς· Ἀτρεΐδη νῦν ἄμμε παλιμπλαγχθέντας ὀΐω ἂψ ἀπονοστήσειν, εἴ κεν θάνατόν γε φύγοιμεν, εἰ δὴ ὁμοῦ πόλεμός τε δαμᾷ καὶ λοιμὸς Ἀχαιούς· ἀλλ’ ἄγε δή τινα μάντιν ἐρείομεν ἢ ἱερῆα ἢ καὶ ὀνειροπόλον, καὶ γάρ τ’ὄναρ ἐκ Διός ἐστιν, ὅς κ’εἴποι ὅ τι τόσσον ἐχώσατο Φοῖβος Ἀπόλλων, εἴτ’ ἄρ’ ὅ γ’εὐχωλῆς ἐπιμέμφεται ἠδ’ ἑκατόμβης, αἴ κέν πως ἀρνῶν κνίσης αἰγῶν τε τελείων βούλεται ἀντιάσας ἡμῖν ἀπὸ λοιγὸν ἀμῦναι. ἤτοι ὅ γ’ὣς εἰπὼν κατ’ ἄρ’ ἕζετο· τοῖσι δ’ἀνέστη Κάλχας Θεστορίδης οἰωνοπόλων ὄχ’ ἄριστος, ὃς ᾔδη τά τ’ἐόντα τά τ’ἐσσόμενα πρό τ’ἐόντα, καὶ νήεσσ’ ἡγήσατ’ Ἀχαιῶν Ἴλιον εἴσω ἣν διὰ μαντοσύνην, τήν οἱ πόρε Φοῖβος Ἀπόλλων· ὅ σφιν ἐὺ φρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν· ὦ Ἀχιλεῦ κέλεαί με Διῒ φίλε μυθήσασθαι μῆνιν Ἀπόλλωνος ἑκατηβελέταο ἄνακτος· τοὶ γὰρ ἐγὼν ἐρέω· σὺ δὲ σύνθεο καί μοι ὄμοσσον ἦ μέν μοι πρόφρων ἔπεσιν καὶ χερσὶν ἀρήξειν· ἦ γὰρ ὀΐομαι ἄνδρα χολωσέμεν, ὃς μέγα πάντων Ἀργείων κρατέει καί οἱ πείθονται Ἀχαιοί· κρείσσων γὰρ βασιλεὺς ὅτε χώσεται ἀνδρὶ χέρηϊ· εἴ περ γάρ τε χόλον γε καὶ αὐτῆμαρ καταπέψῃ, ἀλλά τε καὶ μετόπισθεν ἔχει κότον, ὄφρα τελέσσῃ, ἐν στήθεσσιν ἑοῖσι· σὺ δὲ φράσαι εἴ με σαώσεις. τὸν δ’ἀπαμειβόμενος προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς· ’θαρσήσας μάλα εἰπὲ θεοπρόπιον ὅ τι οἶσθα· οὐ μὰ γὰρ Ἀπόλλωνα Διῒ φίλον, ᾧ τε σὺ Κάλχαν εὐχόμενος Δαναοῖσι θεοπροπίας ἀναφαίνεις, οὔ τις ἐμεῦ ζῶντος καὶ ἐπὶ χθονὶ δερκομένοιο σοὶ κοίλῃς παρὰ νηυσί βαρείας χεῖρας ἐποίσει συμπάντων Δαναῶν, οὐδ’ ἢν Ἀγαμέμνονα εἴπῃς, ὃς νῦν πολλὸν ἄριστος Ἀχαιῶν εὔχεται εἶναι. καὶ τότε δὴ θάρσησε καὶ ηὔδα μάντις ἀμύμων· οὔ τ’ἄρ ὅ γ’εὐχωλῆς ἐπιμέμφεται οὐδ’ ἑκατόμβης, ἀλλ’ ἕνεκ’ ἀρητῆρος ὃν ἠτίμησ’ Ἀγαμέμνων, οὐδ’ ἀπέλυσε θύγατρα καὶ οὐκ ἀπεδέξατ’ ἄποινα, τοὔνεκ’ ἄρ’ ἄλγε’ ἔδωκεν ἑκηβόλος ἠδ’ ἔτι δώσει· οὐδ’ ὅ γε πρὶν Δαναοῖσιν ἀεικέα λοιγὸν ἀπώσει πρίν γ’ἀπὸ πατρὶ φίλῳ δόμεναι ἑλικώπιδα κούρην ἀπριάτην ἀνάποινον, ἄγειν θ’ἱερὴν ἑκατόμβην ἐς Χρύσην· τότε κέν μιν ἱλασσάμενοι πεπίθοιμεν.